ÖYLE BİR YAZI

hiç bile bile kimseyi acıtmadım. bundan eminim. birara kanattıklarım oldu ama kendi dizlerim. bazen insansı hoşgörüsüzlüğüme yeniliyor olsamda insanları severim. hata yapmak bize bahşedilen en büyük mükafatmış gibi geliyor bazen, ders çıkarma hakkına sahip oluyoruz ya bu sıradan birşey olmamalı diyorum. düşüyorum, düşüyorum, defalarca düşüyorum ama birde bakıyorum ki sarp yolları aşıyorum. bahsettiğim yollar kendi içimde. sonra bazen birini seviyorum. abartıyorumda severken. ama tutkuyla değil. çünkü tutkuya inanmıyorum. sevgiye zarar veren bir zehirli ot gibi birşey o. bensiz mutlu olamasın zehirleri salgılıyor ve ben tutkulu düşünmüyorum. varlığımın üzdüğü yerlerde kalamam. kimsenin gülümseyişine engel olamam. giderim... minik bi hoşçakalım kalır geriye, naif bir gülümseme... terk etmek hala kendi kararını verebiliyorsun demek. hiç bir baskı altında kalmadan. hatta göğüs kafesinin baskısına bile aldırmadan. bence gitmek marifet ister. kalmak, bir insanın hayatında ayak bağı olmak, şuursuz sancılar yaratmak işin kolay tarafı...hatta belki acımasız olucak ama sevgi değil bunun adı. hoşgörüsüz bir takıntı. yani demem o ki bazen attığınız en iyi adım geri adımdır. sanıldığı gibi korkakça değil, cesurca atılmıştır. hayatta yapılabilecek en aptalca şey bağlanmaktır. ölümlü bir dünyada yaşarken nasıl olur da birşeylere bağlı kalır insan anlamıyorum. yaşama bile sıkı sıkıya tutunma hakkımız yokken, insanlara ve eşyalara olan bu bağlılık niye? bağlılık yalnızca inanca olmalıdır bence. neye inandığın yada nasıl inandığın mevzu değil. inanmak olgusuna sahip olmak yeterli. ki ben sanmıyorum içinde inanç olmayan tek bir insanın varlığına. bu benim görüşüm, dert değil. ama inanç varlık sahasının en kıymetli hazinesidir. bazılarına gümüş sepetlerde sunulur, bazıları ise ulaşmak için dağlar, denizler aşar... yine daldan dala atladım yazarken. bu huyumu sevmiyorum. söylencek sözlerin hiç bitmediği bu dünyada sözümü şimdilik tamamlarken başta kendim olmak üzere ( kendime torpil geçiyorum evet.) herkese insanlıklar diliyorum.




25.05.2011