hiçbir şey yazısı

yine böyle kasvetli bi bahar günü. kendini kış sanıyormuş meğersem. kimse de dememiş sen baharsın, adabınla çiçek açmalısın diye. yine böyle bi gün işte. hani yani tam bugün. yine atmış kafam, yine bozuk para gibi şıngırdıyorum içerden, yine bi ses bana sesini çıkarmadan küfretmiş meğersem. öyle bi ruh hali düşün pembe duvara siyah mürekkep fırlatmak isteyen. ama burda duvarlar yeşil, duvarlar mabed, yalnızlık belki de Allah'a en büyük ibadet...şimdi bu geçti aklımın ötesinden berisinden. günahkar bakışlar attım karanlığa. yansıması da değişir insanın bakmaya bakmaya aynaya. karanlık beni insanlardan daha çok severken nasıl uyurum yalancı ışıklarda. bi gün içimden dedim ki organlarıma bağırarak, '' hiçbirşey değildiysekte iyi insan olduk biz hep bir aradayken'' iyi roller biçemedilerse de iyiydik içerden.  ışığı yaktım, aynaya döndüm ve sırıtıverdim haybeden. bi tasarım harikası değilsemde kaşım gözüm doğru yerdeydi. adımlarımı yanlış atsam da yüreğim doğru yerdeydi. ve bir gün zifirisi demli çay kıvamında yanında cevizli kurabiye yalnızlığımla gidivericem. hani oldu bittiye getirme gidivermesi gibi. şimdi kızıp küstüğüm ne varsa özleyivericem bi çırpıda. heybemde herkesten üç nokta...