iki gecedir rüyamda böcekler görüyorum. parçaladıkça çoğalıyorlar. öldürmeye çalışıyorum. delirmiş gibiyim adete.
anne beynim böceklendi! diyorum.
duymuyor. herkes gibi sağır olmuş, kör olmuş, dilsiz olmuş. belki de en kötüsü hissiz olmuş.
hep en çok ruhumun bedenimden önce ölmesinden korktum ben, ondan bu çocukluk martavalları belki de. gördüm çünkü, hissettim ruhları ölmüş bedenleri. kimbilir hemde kaçının yanından geçtim. kaçına dokunurken irkildim.
beni büyütmeyin!
beni ağlatmayın!
öldürmeyin beni bedenimden önce!
sevmeyin de! çünkü sevgi birazda hırpalar.
beni gökyüzüyle baş başa bırakın. bulutlar geçsin, yıldızlar kaysın, Tanrı' nın gözyaşları dilediğince aksın... Ruhumu yıkamam lazım. beni yağmura bırakın. büyütmeyin!ağlatmayı! öldürmeyin!
sevmeyin de..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder