avuçlarımda eriyen kar tanelerinden ırmaklar çağlasa mesela..
kenarında piknik yapsak, bi ağacın gölgesine uzansak. ateşin başında şarkılar söylesek, gülsek. adam gibi gülsek ama. ağzımızın yarısı bi yerlerde kalmasa.. kalbimizin yarısı terketmiş olmasa. şarkılar susmasa mesela. yazın ortasında her yer kımıl kımılken biz mamak'a sonbaharı getirsek.. ben yine böyle anlatsam hikayemi. hokkamda herkesten bi damla..
sabah ezanından korkuyorum diye kulaklarımı tıkayışınızı özledim. ağlaya ağlaya Tanrı'dan özür dileyişlerimi.. anlam veremesenizde avutmaya çalışmalarınızı özledim. sesiniz, esiniz, rüzgarınız vardı. ben öyle bildim, öyle sevdim hepinizi.
ve avuçlarımda biraz kir olabilir , siz gözlerime bakın. onları gökyüzünden ayırmadım.
kimseyi acıtmadım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder