Hey! Bak İşçi Tulumu Giymiş Umut

ben işçi çocuğuyum. işçi bayramlarında babamın izinli olduğunu hiç hatırlamıyorum. fabrikada iş kazası geçirip parmaklarını kaybetmiş bir babanın çocuğuyum. babasının kaybettiği parmaklarına bağlanan maaşla okumuş bir işçi çocuğuyum. "baban hakkını savunsaydı, sendikalar niye var?" diyeceksiniz. babam hakkını savundu beyzadem. hep savundu. sendikalı bir işçiydi ve o sendikaların yediği paraları yüzlerine vurduğu için toplantıları terk ettiğini de bilirim. seneler önce 1 Mayıs'ta Taksim'e yürüyüşe gitmeye karar verdiğimde, hayatımda yaptığım çoğu şeyi hoşgörüyle karşılayan babam izin vermedi. gerekçesi ise " çoğunlukla derdi işçi olmayan adamların ayak oyunlarına gidip, bilmediğin işler yüzünden dayak yemene izin vermem. benim atmadığım dayağı devlet sana atamaz. " demişti. " şimdi hala işçilerin, ama gerçekten işçilerin kutlayabildiği bir bayramı hayal ediyorum. kavgayla, gürültüyle, polisle, copla, " yassak hemşerim, yassak! " la değil. gerçek bir bayramı. emek verdiğiniz her şeyin bayramı kutlu olsun.